Mevrouw Cornelissen krijgt Verpleeghuiszorg Thuis. Daarvoor kreeg ze al thuiszorg van Florence, maar haar gezondheid vroeg om meer begeleiding. En naar een verpleeghuis gaan? Dat was voor mevrouw Cornelissen absoluut geen optie: “Ik blijf thuis. Wie wil er nou zijn huisje uit?” Verpleeghuiszorg Thuis was voor haar dan ook dé oplossing. “Ik vind het prachtig dat dit er is.”

Mevrouw Cornelissen was een van de eerste cliënten die gebruikmaakte van Verpleeghuiszorg Thuis. Florence bood het eerst alleen aan in Voorburg, maar we breiden het nu uit naar andere plaatsen in de regio Den Haag.

Samen naar de arts en daarna een spelletje Scrabble

Het VPT-team van Florence helpt mevrouw Cornelissen iedere dag met wassen en aankleden. ’s Avonds staat er iemand voor haar klaar om te helpen met omkleden en om haar ogen te druppelen. Tot zover niets nieuws. Dat deed de thuiszorg ook al voor haar. Maar dat is niet alles.

Verpleeghuiszorg Thuis biedt niet alleen persoonlijke verzorging. Het VPT-team draagt ook veel bij op sociaal vlak. Zo krijgt mevrouw Cornelissen nu begeleiding bij haar dagelijkse activiteiten. Waar ze eerder vriendinnen moest inschakelen om mee te gaan naar een arts, begeleidt nu iemand uit het VPT-team haar daarbij. Maar er is ook veel ruimte voor gezelligheid. Niet gehaast, maar met volle aandacht voor elkaar. Samen een kopje koffie drinken, een spelletje Scrabble: even écht contact. “Ik vind het fantastisch om een spelletje te doen – ik word zelfs een beetje fanatiek. Mijn dochter en vriendinnen hebben alleen niet zoveel tijd. Nu speel ik meer dan ooit!”

Welzijn net zo belangrijk als de basiszorg

Het is niet voor niets dat Florence met Verpleeghuiszorg Thuis veel focus legt op welzijn. “Natuurlijk moeten de persoonlijke verzorging en verpleging altijd op orde zijn, maar welzijn is minstens zo belangrijk voor ouderen,” vertelt de projectleider Zorgvernieuwing bij Florence.

“Om zo vitaal mogelijk te blijven is het voor mevrouw Cornelissen en anderen in haar situatie enorm belangrijk om actief te zijn en gestimuleerd te worden. Dat is helemaal het geval bij mensen met dementie. Als je lijdt aan dementie, wordt het vaak een stuk lastiger om zelf initiatief te nemen. Die mensen hebben meer begeleiding en stimulans nodig om actief te blijven. En dat heeft een aantoonbaar positieve invloed op hun toestand. In verpleeghuizen hebben we daar al veel aandacht voor met onder meer dagactiviteiten. Die zorg brengen we met Verpleeghuiszorg Thuis in zijn geheel naar huis.”

Echt even eruit

Een gebrek aan initiatief heeft mevrouw Cornelissen duidelijk niet. Wat zou ze graag weer lekker de deur uitgaan om een broodje zalm te eten of een kopje koffie te drinken. Maar nog liever zou ze weer eens willen winkelen: “Ik was vroeger al gek op winkelen,” zegt ze met een twinkeling in haar ogen.

“Ik kocht altijd veel te veel. Het lijkt me heerlijk om weer tussen de rekken te snuffelen. Kijken of er nog een mooie blouse of leuke trui hangt. Samen met de verpleegsters zijn we nu aan het kijken of we dat kunnen regelen. Want een uurtje koffiedrinken is gezellig hoor, maar dat vind ik eigenlijk zonde van de tijd van de verpleegster. Die tijd kan ze beter besteden. Veel liever ga ik er dan eens echt even uit, waarbij je wat langer de tijd hebt. Dat doet je pas écht goed.”

Net dat beetje extra

Mevrouw Cornelissen is erg te spreken over Verpleeghuiszorg Thuis en de zorgmedewerkers in het bijzonder. “Ik geef ze een 10! Ik kan niets bedenken wat niet goed is. Ze zijn lief voor me en doen alles voor me. Elke ochtend, elke avond, als ik zorg nodig heb of ziek ben. En als er tijd is, doen ze net dat beetje extra. Dan kan ik iets langer douchen bijvoorbeeld. Heerlijk, dan voel ik me weer 10 jaar jonger!”

“En als ze binnenkomen tijdens Goede Tijden, Slechte Tijden, weten ze niet hoe snel ze weer weg moeten gaan. “Ik kom straks wel terug, mevrouw Cornelissen,” lachen ze dan. Ik ben niet verslaafd aan dat programma, maar ik vind het heel leuk. Het is ook het enige wat ik kijk. Lief toch, dat ze zelfs daar rekening mee houden? Ook al hoeft dat van mij niet hoor!”